حسادت...
اَلحَسَدُ عَیبٌ فاضِحٌ وَشُحٌّ فادِحٌ لایَشفى صاحِبَهُ إِلاّ بُلوغُ آمالِهِ
فیمَن یَحسِدُهُ؛
حسادت عیبى رسوا و بخلى سهمگین است و حسود تا به آرزوى خود درباره محسودش نرسد آرام نمى گیرد.
غررالحکم و دررالکلم ص 128 ، ح 2229
اَلحَسودُ سَریعُ الوَثبَةِ، بَطى ءُ العَطفَةِ؛
حسود زود خشمگین مى شود و دیر کینه از دلش مى رود.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 70، ص256، ح29
الْحَسَدُ لَا یَجْلِبُ إِلَّا
مَضَرَّةً وَ غَیْظاً یُوهِنُ قَلْبَکَ وَ یُمْرِضُ جِسْمَک
حسادت نتیجه اى جز زیان و ناراحتى که دلت را سست و تنت را بیمار مى گرداند به بار نمى آورد.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 70، ص256، ح29
یَقُولُ إِبْلِیسُ لِجُنُودِهِ أَلْقُوا بَیْنَهُمُ
الْحَسَدَ وَ الْبَغْیَ فَإِنَّهُمَا یَعْدِلَانِ عِنْدَ اللَّهِ الشِّرْک
شیطان به سپاهیانش مى گوید: میان مردم حسد و تجاوزگرى بیاندازید چون این دو، نزد خدا برابر با شرک است.
کافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 327، ح 2
اَلنَّصیحَةُ مِنَ الحاسِدِ مُحالٌ؛
نصیحت و خیرخواهى از حسود محال است.
