این پست رو از دست ندید...معرفت نسبت به امام عصر (عج)....

بحث معرفت امام مطرح است...اگر صرفاً از نام و نسب امام عصر علیه السلام آگاه شویم و فرضاً بدانیم ایشان در چه سالی تولد یافته‌اند، در چه شهری زیسته‌اند و از چه زمانی از دیده‌ی انسانها پنهان شده‌اند؛ معرفت به « اسم » ایشان پیدا کرده‌ایم . به این معنا که از یک سری خصوصیات اولیه‌ی ایشان آگاه شده‌ایم .وقتی توصیف سیمای ایشان را می‌شنویم یا خصوصیات جسمی ایشان را برای ما می‌گویند، این معرفت اسمی کامل می‌شود و ما اگر با آن بزرگوار برخورد کنیم - به خواست خود ایشان _ آن عزیز را خواهیم شناخت و یا به اصطلاح ایشان را به جا خواهیم آورد . مرحله‌ی بعد که مهمتر می‌نماید ، این است که اوصاف امام عصر علیه السلام را از دیگران بشنویم یا تحقق یکی از این اوصاف را در کسی ببینیم.‌ (‌مثلاً بیماری را که به دست آن حضرت شفا یافته زیارت کنیم ) یا این سعادت به ما رو کند و خودمان با آن پیشوای بلند مرتبه برخورد کنیم و از نزدیک جرعه نوش دریای کمالات ایشان گردیم .
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله طبیبی است که طب خود را می گرداند و مرهم‌های خود را به خوبی ساخته .... و آنها را هر جا نیاز باشد قرار می‌دهد ، بر دلهای کور ، و گوش‌های ناشنوا و زبان‌های لال ، با داروهای خود موارد غفلت و سرگردانی را می جوید ( و معالجه می‌کند )

امام عصر علیه السلام زاده‌ی همین پیامبر است و همه‌ی ما حتم داریم که تمامی صفات نبوی را به ارث برده است . امام عصر علیه السلام طبیب دردهای من و توست. اما این طبیب دلسوز در مطب ننشسته است ،‌بلکه به راه افتاده و پی بیمارهایش می‌گردد. خودش به سراغ آنها می آید ، حتی اگر آنها ندانند که باید دست به دامان او شوند و به او مراجعه کنند .

به علاوه او نه تنها طبیب جسم‌ها ، بلکه پزشک حاذق روح‌ها و روان‌هاست ، و دوای دردهای معنوی نیز در دستان شفابخش اوست.

دل‌های کور باگذر او روشنایی می‌گیرند، و زبان های لال به گفتار او به تکلم می‌ آیندو گوش‌های ناشنوا نغمه‌های روح بخش را با شنیدن از او درک می‌کنند. و این چنین است که سرگشتگی و سرگردانی و غفلت آدمی در برخورد با او به سرانجام می‌رسد.

ویژگی غار چیست ؟ وقتی باران شدیدی می‌بارد ، یا برف و تگرگ سختی در می‌گیرد. وقتی جان پناهی پیدا نمی‌شود و سر پناهی به دست نمی آید . وقتی انسان خسته است و جایی را برای آرام گرفتن پیدا نمی‌کند. وقتی درندگان به دنبال انسان گذاشته‌اند و ترس و وحشت همراه با بی‌پناهی و درماندگی به او روی آورده‌ ، آن وقت است که به غار می‌خزد و در آن پناه می‌گیرد .

امام عصر علیه السلام همان غار است ، اما غاری که هیچ آرامگاهی جایش را نمی‌گیرد . امام زمان علیه السلام کهف حصین است، یعنی پناهگاهی محکم و نفوذناپذیر . هر که به او پناهنده شود ، خود را در سایه‌ی حمایتش کشیده است . و هر که به او استمداد کند و از او یاری بخواهد ، به دادش می‌رسد و خودش را می رساند . وقتی از همه جا مأیوس می‌شویم و از هر که هست قطع امید می‌کنیم ، این « غوث » ( فریاد رس ) ما را در می یابد . وقتی از همه جا رانده و مانده می شویم ، اثر دستگیری او بسیار شیرین است . چرا که او « غیاث مضطر مستکین » است ، یعنی « فریاد رس بیچاره‌ی وامانده » .

در صلوات شعبانیه امام سجاد علیه السلام صفات پیامبر اکرم و اهل بیت گرامیشان علیهم السلام را چنین برمی‌شمرند :

اللهم صل علی محمد و آل محمد الکهف الحصین و غیاث المضطر المستکین و ملجاء الهاربین و منجی الخائفین وعصمه المعتصمین...

خدایا ،برمحمد و آل محمد درود فرست ، که ایشان غار محکم و نفوذ ناپذیر و فریادرس بیچارگان فرار کنندگان و نجات بخش هراس زدگان و حافظ افرادی هستند که به دامن ایشان چنگ می‌زنند.

امام عصر علیه السلام سفینه‌ی نجات - کشتی نجات بخش – است .

اگر غریقی به ایشان پناه ببرد از او دستگیری می کنند و بالاتر از این ،خود به دنبال کسانی هستند که به کمک نیازمندند ، اما حواسشان نیست باید به چه کسی رجوع کنند. امام عصر علیه السلام دوست دارند به فریاد کسانی برسند که در معرض خطر غرق شدن هستند . تنها شرطش دلی شکسته و صاف است و قلبی رهیده از هر لانه‌ای و زبانی که خطابش کند:

السلام علیک یا سفینه النجاه

  شُکر قلبی: شُکر قلبی ما نسبت به امام عصر علیه السلام پذیرش و تسلیم در برابر اوست اگر وقتی اوصاف عزیزمان را شنیدیم ، حس نکردیم، قلبمان آن را پس می‌زند ، اگر با پذیرایی کامل با این معرفت عطا شده‌ی خدایی برخورد کردیم و اگر در باطن و درونمان به این نعمت ایمان آوردیم و خود را در همه‌ی جهات مدیون آن دانستیم ،‌ آن وقت شکر قلبی نعمت امام عصر علیه السلام را به جا آورده‌ایم . به علاوه اگر دلمان جایگاه و خانه ی آن حضرت شد و قلب ما از محبت لبریز شد ، به این وظیفه نیکوتر پرداخته‌ایم .

شُکر عملی: اگر سر خود را به تجملات بی‌ارزش زندگی سرگرم کنیم و صبح تا شاممان ، صرف مظاهر فریبنده و فناپذیر دنیا شود ، از نعمت‌های امام عصر علیه السلام درست استفاده نکرده‌ایم . اگر کینه‌ی این و آن را به دل گرفتیم ، اگر قطع رحم کردیم ، اگر به غیبت مبتلا شدیم ، اگر خدای نکرده به سخن چینی افتادیم باید فکری بکنیم نمی‌شود که به بهانه‌ی حضور اجتماعی از تربیت فرزندان و شوهرداری که وظیفه‌ی اولیه‌ و مهم ماست - کم بگذاریم و آن وقت معتقد باشیم که شکر عملی نعمت‌های حضرتش را به جا آورده‌ایم.نمی‌شود در مقابل نامحرم حجاب را به طور کامل نگهدار نباشیم و ادعای سپاس از امام عصر علیه السلام را هم بکنیم . اگر خانمی اهل اختلاط و شوخی با نامحرم است ، کفران نعمت نموده ، اگر خانمی هنگام خروج از خانه زیورش را از نامحرم نمی‌پوشاند ، به منعمش خیانت کرده ، اگر خانمی در حضور نامحرمان معطر است محبوبش را آزرده . امام زمان علیه السلام نه تنها راضی به این امور نیستند بلکه از آنسو ما را به احتیاط در مسائل دینی‌مان توصیه می کنند . به نحوی که دیندار مورد تایید امام عصر علیه السلام کسی است که حتی از امور شبهه آمیز هم پرهیز میکند و به آنها نزدیک نمی‌شود ، چه رسد به حرام قطعی !

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرمایند :

برای هر ملکی حریم و حفاظی هست و حریم خدا حلال و حرام اوست، و موارد شبهه ناک، بین این دو محدوده ( حلال وحرام قطعی ) هستند. همان طور که اگر چوپانی ( گله‌ی خود را ) در کنار حریم مشخصی به چرا ببرد ، بی‌درنگ گوسفندانش داخل آن حریم خواهند شد. در کنار مرز حرام خدا حرکت کردن نیز همین طور است، پس از موارد شبهه‌ناک پرهیز کنید.

منابع:

نهج البلاغه ، خطبه 107.

"امام صادق علیه السلام فرمودند : پایین‌ترین حد معرفت امام این است که او همتای پیامبر و وارث ایشان - غیر از نبوت - می‌باشد."

 بحار الانوار ، ج 87، ص 68.

 بحار الانوار ،‌ج 2 ، ص 259.

لطفا قسمت "خانه" در بالای صفحه وبلاگ را بزنید و مطالب دیگر وب را هم بازدید کنید.

لطفا مطالب وب را با صلواتی برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان (عج)،کپی کرده و نشر دهید.التماس دعا